σελ.25 ((από το ημερολόγιο ενός κουναβιού))

Κουνάβι,, ημέρα 5

(ναι, η αγάπη θα’ρθει,θα΄ρθει)

(ή είναι εδώ;)

Δεν πρόσεχα, δεν πίστευα

δεν ήμουν εκεί, έπαιζα

έτρεχα και ξέφευγα

το ήθελα μα έφευγα

έτρεχα,

κρυβόμουνα και ξέφευγα

απέφευγα,

έτρεχα

αρρώσταινα και πέθαινα,

έλιωνα

βαριόμουνα και έπληττα

βασίλευα κι ανέτειλα,

έτρεχα

λιγόστευα και έλιωνα

έτρεχα

ανέβαινα, κατέβαινα,,

τρεμόπαιζα και έσβηνα

έλιωνα

ζητούσα μα δεν έπαιρνα

Γυρνούσα και παρέμενα

ξεχνούσα και επέμενα

κι έλιωνα..

Αγρίευα, εξημέρωνα

πετούσα και ανέβαινα

πονούσα και υπέφερα,

έφευγα

νύχτωνα και ξημέρωνα

μεθούσα και ξενέρωνα

έλιωνα

λιγόστευα και τέλειωνα

πατούσα μα δε στέργιωνα

έλιωνα

δε ζήταγα, ανέμενα

δε λύγιζα, δεν έγερνα

έφευγα

έτρεχα

έλιωνα

δεν άγγιζα, δεν έπιανα

έτρεμα

ήθελα και δεν έπαιρνα

έτρεχα και δεν έφτανα

άρχιζα και δεν τέλειωνα

έλιωνα

μακρυά από την αγάπη

ΕΓΩ, Ο ΜΟΝΟΣ έτρεχα,,

κι έφευγα...

σελ.24 ((από το ημερολόγιο ενός φιδιού))

Φίδι,, ημέρα 5

Η μοναξιά σκοπός

 Η μοναξιά επιθυμία

   Η μοναξιά μέλλον

 Η μοναξιά επιλογή

     Η μοναξιά τιμωρία

       Η μοναξιά πρόκληση

        Η μοναξιά φόβος

         Η μοναξιά θυμός

        Η μοναξιά παγίδα

      Η μοναξιά κάθε πρωί

   εκεί...

Αν πετούσα;

    Η Επανάληψη

     Η Ρουτίνα

       Η Ψυχραιμία (του ερπετού)

         Η Λησμονιά

        Η Τρέλα

       Η Υπομονή.

      Η Αγάπη;

    Η φυγή

   Όνειρο

Ουτοπία

   Υπόσχεση

     Καταπίεση

        ο φολιδωτός μου πόνος

          αστραφτερός και πεντακάθαρος

           γλυστρά με νεύρα δωματίου

            εκτυφλωτκός και αβέβαιος..

          και η δίνη μου

       πήρε

     πάλι μορφή

   τη μορφή μου

σελ.23 ((από το ημερολόγιο μιας γάτας))

Γάτα,, ημέρα5

Πολυαγαπημένο, γλυκό μου σημερολόγιο

και αβάσταχτα λουλουδιασμένε Μάη.

να μην ξεχάσω να

ζω για το σήμερα.

Να αγαπώ μόνο τη μέρα που ξημέρωσε,

 Να μην καταδεχτώ να κουβαλήσω στην κομψή μου πλάτη μου όλες εκείνες τις λέξεις που του ξεστόμισα ..

Δεν υπερασπίζομαι ούτε ένα «σ’αγαπώ» παρεκτός αυτό που είπα μόλις τώρα. . .

Δεν είμαι η κάθε μου βρισιά

Δεν υπάρχω στις χτεσινές μου λέξεις γιατί δεν υπάρχω στον χτεσινό εαυτό μου εκτός αν πιω τέρμα σερί και προσομοιωθώ στο χτες...το’χω κάνει μερικές φορές, ...............................μεαααουυυυυ,

 αστειάκι..

αχχ ο σκύλος μου πουθενά μέρες τώρα.. ώρες-ώρες μου λείπει τόσο πολύ που ουρλιάζω το όνομα του μέσα στο αυτοκίνητο και τρομάζω το νεογέννητο γατί μου που κοιμάται αστραφτερό στο μαγικό του καλαθάκι στο πίσω κάθισμα,, μα τι τραβάει κι αυτό μαζί μου!




θαρθεί όμως να με βρεί αυτές τις μέρες.. το ξέρω. το νοιώθω στον αέρα της βρωμόπολης, το είδα στο ήμερο βλέμμα του,, το διαβάζω στ'άστρα.

μέχρι τότε καλύτερα να κουνιέσαι παρά να κλαις κοριτσάκι.. 


~~Η πίστη είναι η πιο κακοπληρωμένη αρετή~~

ππςςςς..... τι είπα η γάτα ..

σελ.22 ((από το ημερολόγιο ενός κροκόδειλου))

Κροκόδειλος, ημέρα 5 ξΗΜΕΡΟλΟΓΙΟ

Αχ αύριο έχω τα γενέθλια μου..

Σαν παραμονή ενός κακού, με αγχώνει. .

Μια μέρα πριν γεννηθώ,

Εκεί, ναι.   Εκεί να πάω. . .

Εκεί που είχα την πολυτέλεια να κάνω

πως δεν ήξερα. .

πως κοιμόμουν, πως δεν κατάλαβα,

αχ,

να κάνω πως έλειπα..

Μια μέρα να γεννηθώ έχω,

Και μετά θα γίνω πάλι,

 κατευθείαν ο φόβος μου..

σελ.21 ((από το ημερολόγιο ενός σκύλου))

Σκύλος,, ημέρα 5

Κάθομαι  ξαπλωμένος κάτω  από  το  παγκάκι μου  και  σου  γράφω ημερολογιάκι  μου.

Με  βοηθάς  ξέρεις..

Σκεφτόμουν  σήμερα  πως  η  σκυλίσια  ζωή  δεν  έχει  καμιά  αξία 

αν  δεν  είναι  γεμάτη μεγάλες  στιγμές…

Ξέρεις,  έχω  ανάγκη  να  στα  λέω..μιλούσα  από  μέσα  μου  για  χρόνια, 

  και  όχι  μόνο  μιλούσα..

Το  παλεύ ω   καθημερινά  και  πάντα  απ'το  πρωί.  Για  χρόνια.

 Δηλαδή  πρωί   έφτιαχνα  τον  καφέ  μου 

κι  αμέσως  έπιανα  τη  θεωρία  μου  από  κει  που  την  είχα  αφήσει  την  προηγουμένη.

Χρόνια  ολόκληρα  αυτή  η  δουλειά...

φυσικά  δεν  το άφηνα  στον  καφέ, 

το  ξαναπάλευα  το  μεσημεράκι  με  την  ανάπαυση, 

μετά  με  τη  μεσημεριανή  σιέστα—και  μετά  το μαλλιοτραβούσα  από  το  απόγευμα  ξανά  μέχρι  που βράδιαζε.

 Μια  σκέψη  ζωηρή  σε  αέναη  εξέλιξη, 

η  τιμωρία  και  το  θαύμα  της  μέρας  μου.

   το δέλεαρ  και  η κατάρα  της   ζωής  της   σκυλίσιας  μου. 

Το  δίχτυ  της  σκέψης  μου,  απλωμένο  κι  απέραντο, 

ένα  χαλί  βασανισμών  αλλά  και  απερίγραπτων  ηδονών, 

ένα  τρελό  μονοπάτι  μέσ'  το  πιο  δροσερό    δάσος, 

που  έτρεξα..

Στιγμές  μαγεμένες   μου,  γλυκιές  και  ακριβές  στιγμές  μου, σπάνιες  κι  ανεξίτηλες  σαν  ακριβά  αρώματα,  τα  σπάνια,  τα  πιο  ακριβά,  τα  αξέχαστα..σε  σας ορκίζομαι  στιγμές  μου  πως   όλα  εσείς  μου  είστε..

εγώ,  το  παγκάκι,  η πλατεία,  τα  κατουρημένα  δέντρα  κι  αυτή  η  ολόμαυρη  νύχτ α  γύρω  μας...