ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΑΓΡΙΩΝ ΖΩΩΝ --(ΑΓΡΙΟΛΟΓΙΟ)

ΣΕΛΙΔΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΡΙΑ ΖΩΗ ΣΤΑ ΒΑΘΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΑΓΡΙΑ ΖΩΑ
.......................................................................................
Ένας λυπημένος κροκόδειλος με δάκρια αληθινά σε ημερολογιακές ασκήσεις χαρακτήρος
.......................................................................................
Ένα χαιρέκακο και θλιβερό κουνάβι, ένας φιλήσυχος πολίτης
.......................................................................................
Μια γενναία γάτα, μια νευρική μαμά ζει κι ακροβατεί στις ταράτσες με¨Ελβις, κρεμαστούς κήπους, επιστήμη και φιλοσοφία
........................................................................................
Ένας σκύλος αδέσποτος ανήσυχος και δυνατός για όλα, μια ελεύθερη καρδιά περιχαρακωμένη στη θλίψη
........................................................................................
Και το φίδι: Η Σοφία, η φλέβα της Γης, η παντοδυναμία της πέτρας, το μέσα φως που κουλουριάζεται και εξωθείται ανεξέλεγκτο και τυφλό απ' την αρχή του Κόσμου -η Προστασία, το φαρμάκι και το γιατρικό του Νου
..............................................
..........................................

Κυριακή 24 Οκτωβρίου 2010

σελ.39 ((από το ημερολόγιο ενός κουναβιού))




Κουνάβι,, ημέρα 8


Αυτό το δύσκολο όνειρο, αυτή η μικρή καρδιά,,
 αυτό το θλιβερό κουνάβι της σάπιας, κρύας γης μου, εγώ.

Αυτή η μικρή καρδιά,
 η τόση δά καρδιά μου
 που πέταξα χίλιες φορές στα σκουπίδια και γύρισε άθικτη..,

στα σκουπίδια, ναι: γιατί στη φωτιά φοβήθηκα...
-οπότε αν την πετάξεις στα σκουπίδια, η καρδιά γυρνάει για εκδίκηση, χαχαχα
Καλύτερα στη φωτιά αλλά που τα κότσια..
.
Ένα ανικανοποίητο δάσος επιθυμιών,

ένα φοβισμένο «ίσως» -απάντηση στις δύσκολες ερωτήσεις μου,,
ένα μηδέν στο μαξιλάρι μου
ένα κενό στον καναπέ το ίδιο απόγευμα,
το κάθε απόγευμα μετά τη δουλειά που την αφήνω να με ριμάζει ανέραστος..

το ίδιο τρένο για το τίποτα,,                                   
το ίδιο τρένο, το γνωστό.

Μισώ τη χαρά, σας πληροφορώ όμως ότι αυτή άρχισε πρώτη..

Της κρύβομαι γιατί βαριέμαι τα ανόητα φιλιά, φιλιέμαι μόνος μου εδώ και χρόνια.

Και περνιέμαι και για ψαγμένος στις γκόμενες, έτσι μοναχικός που φαίνομαι με την πρώτη ματιά..χαχαχαχα,, όλο πετυχημένα σου γράφω σήμερα...

Δε με νοιάζει η χαρά των άλλων ,οι φυσικοί μου εχθροί είναι εδώ κάθε στιγμή,
Η χαρά των άλλων με κλονίζει,, η χαρά που δεν ζω με σακατεύει...αυτή κάνει την καταδίκη μου στη μοναξιά λιγότερο εξωτική και τη ζωή ανυπόφορη..όμως έχω τα σχέδια μου..πάντα και παντού.


Μισώ την αγάπη κάθε που ξημερώνει,
Εγώ,
 μια καρδιά αδύναμη για έρωτα
μια καρδιά πεθαμένη χρόνια

ένα κλειστό χαρτί,
ένα ανοιχτό βιβλίο
μια καμμένη γη
η γη μου,,

Η μάνα μου για να καταλάβεις (που κανείς δε θα την έλεγε κουνάβι), με είχε βασιλιά της, όμως με έκανε να φοβάμαι παραπάνω από το κανονικό..
Το μέλλον έλεγε θα δικαιώσει τις θυσίες μου για τη
 γαμω-δουλειά
και οι προσπάθειες μου θα  δώσουν καρπούς.
Όμως οι άλλοι, με τις άλλες επιλογές(που η μάνα μου δεν τις σκέφτηκε καν), περνάνε καλύτερα, τσεκαρισμένο.

ένα ερώτημα βίου, ισόβιο
ένα ανέκδοτο χιλιοειπωμένο
ένα νούμερο στην πιο θλιβερή επιθεώρηση,
ένα κακό αστείο η πάρτη μου..

Πως πήγα κι έγινα όλα αυτά που μίσησα;

Πως πέρασε τόση ζωή χωρίς αγάπη;