σελ. 47 ((από το ημερολόγιο ενός κουναβιού))

    

 

Κουνάβι,, ημέρα ότιναναι

Γαμημένο, άψυχο ημερολόγιο της σαπίλας, της συμφοράς και της αναβολής, απαίσιο κατασκεύασμα τύψεων, μπουρδολόγιο μου.

Σκατολόγιο 

Απορώ γιατί σου γράφω ακόμα,

Απορώ γιατί επιμένω να κρατάω αυτές τις γαμημένες σημειώσεις από τη γαμωζωή στη γαμώπολη,

 Οι καιροί έγιναν ακόμα πιο ωραίοι να ξέρεις, δηλαδή και όλο και περισσότεροι φοβούνται όλο και περισσόερο. Φοβούνται για τους ίδιους σαν κότες που είναι αλλά και για  το μέλλον των παιδιών τους λέει, τι πλάκα που έχουν αλήθεια!
  Περιφέρουν τη μαλακισμένη τους ύπαρξη γεμάτη ανησυχία και πάνε για καφέ, τρώνε μαζί και γλεντοκοπάνε κουβεντιάζοντας με αγωνία για το μέλλον, αυτό που θα είχαν δηλαδή αλλά δεν έχουν..χαχαχα, πόσο χαίρομαι όταν τους βρίσκει το κακό.. !
πόσο χαίρομαι όταν όλα στραβώνουν για όλους τους!
Χοροπηδάω στο λαγούμι μου νοιώθωντας λιγότερο μόνος κι άτυχος.

Η δυστυχία εξισώνει τους ανθρώπους και τους γεμίζει σοφία που δεν τους χρειάζεται.

Σήμερα πήρα τους δρόμους μές το κρύο για αρκετή ώρα και κράταγα την ανάσα μου σφιγμένος,

 τους βλαστήμαγα από μέσα μου σ’όλη τη διαδρομή όπου τους πετύχαινα,

 δυστυχώς δεν ήταν πολλοί... 

Τους βλαστήμαγα με το ρυθμό του βιαστικού μου βήματος κι αυτό μου έφτιαξε λίγο το κέφι όσο να’ναι,

Τους βλαστήμαγα μαζί με τα γελαστά, ανυποψίαστα παιδιά τους, 
με τα πακέτα διακοπών τους και τα ίδια σπίτια τους,

Με τις στημένες φωτογραφίες τους στα κινητά, γεμάτες χαρούμενη πόζα.

Με τα λυμένα τους υπαρξιακά να βολτάρουν ανέμελοι.

Το κρύο είναι ανίκητο όταν είσαι μόνος,

Το κρύο πονάει περισσότερο όταν το παίρνεις στο σπίτι μαζί σου

Στο σπίτι πονάει το κρύο.

Σήμερα το πρωί, όπως κάθε πρωί, άφησα τις φρέσκιες ειδήσεις της καταστροφής του κόσμου να γεμίσουν το λαγούμι μου,

έγινα ένα με το ελεγχόμενο κακό

 της τηλεόρασης,

από τα ανοιχτά κανάλια της πέρασε και σήμερα η θάλασσα του μίσους και της απελπισίας μου.

Με εκφωνητές να ωρύονται το καλό μου,

Μόνο στην απελπισία νοιώθω ασφάλεια,

η ελπίδα με απελπίζει χειρότερα

εδώ στον καναπέ, που γυμνάζω το βλέμμα στα 3 μέτρα εις μήκος.

Με ασκήσεις τηλεόρασης