ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΑΓΡΙΩΝ ΖΩΩΝ --(ΑΓΡΙΟΛΟΓΙΟ)

ΣΕΛΙΔΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΡΙΑ ΖΩΗ ΣΤΑ ΒΑΘΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΑΓΡΙΑ ΖΩΑ
.......................................................................................
Ένας λυπημένος κροκόδειλος με δάκρια αληθινά σε ημερολογιακές ασκήσεις χαρακτήρος
.......................................................................................
Ένα χαιρέκακο και θλιβερό κουνάβι, ένας φιλήσυχος πολίτης
.......................................................................................
Μια γενναία γάτα, μια νευρική μαμά ζει κι ακροβατεί στις ταράτσες με¨Ελβις, κρεμαστούς κήπους, επιστήμη και φιλοσοφία
........................................................................................
Ένας σκύλος αδέσποτος ανήσυχος και δυνατός για όλα, μια ελεύθερη καρδιά περιχαρακωμένη στη θλίψη
........................................................................................
Και το φίδι: Η Σοφία, η φλέβα της Γης, η παντοδυναμία της πέτρας, το μέσα φως που κουλουριάζεται και εξωθείται ανεξέλεγκτο και τυφλό απ' την αρχή του Κόσμου -η Προστασία, το φαρμάκι και το γιατρικό του Νου
..............................................
..........................................

Δευτέρα 28 Φεβρουαρίου 2011

σελ.49 ((από το ημερολόγιο ενός κροκόδειλου))



Κροκόδειλος,, ημέρα10,     ξΗΜΕΡΟλΟΓΙΟ



 Τις λέξεις τις ένοιωθα πάντα μέσα στο κεφάλι μου σαν σχηματισμούς που η τελική μορφή τους δίνεται τελευταία στιγμή, σχεδόν πρόχειρα από το τράβηγμα και τη νότα των φωνηέντων τους..

Όλες οι λέξεις έχουν σχήμα, παιδί ήμουν σίγουρος ειδικά όταν άκουγα πολλές απ’αυτές και δεν ήξερα τη σημασία τους,
Τις έκρινα από το σχήμα τους και τις υιοθετούσα. Δηλαδή τις επαναλάμβανα απανωτά μέχρι να τις βαρεθώ.

Παιδί ήμουν σίγουρος για το σχήμα της κάθε λέξης..
Με τον καιρό, δηλαδή μεγαλώνοντας,, κλονίστηκα σε πολλά σχήματα.

Έχασα την ευκολία αναγνώρισης..
Άρχισα να γίνομαι πρώτα άκαμπτος σα μεγάλος
και μετά έγινα μεγάλος απότομα.

Η λέξη «απότομα» λόγου χάρη είναι με λίγες γωνίες, τρισδιάστατη,, κυβιστική σχεδόν και ελαφρώς πλατειά.

Για τα χρώματα των λέξεων ξημερολογιάκι μου θα τα πούμε σε άλλη φάση, εννοείται πως ανυπομονώ..

Λοιπόν μπορείς να παίξεις με το σχήμα της κάθε λέξης, να το επηρρεάσεις σε κάθε χρήση.
 Μπορείς να τραβήξεις τα φωνήεντα, να τα τεντώσεις μέσα στα δόντια σου ή να τα κόψεις απότομα, αυτό κλονίζει το τελικό σχήμα αλλά προσοχή:   σε μια άτυχη στιγμή, μπορεί να στραβώσει και να καταστρέψει τη λέξη ολόκληρη..
Ωστόσο,, η νότα της κάθε συλλαβής και η τεχνική της άρθρωσης
 δίνουν την οριστική μορφή,

Ένα βιμπράτο μπορεί να κάνει τη λέξη σου ωραία σερπαντίνα και να την ανεβάσει στον ουρανό, μια αναπάντεχη παύση αρκεί για να την κουλουριάσει σαν φίδι νεκρό στη μέση του δωματίου..

αν προφέρεις αργά τη λέξη, αν τη σύρεις στο στόμα σου πριν την αποτελειώσεις,
τότε αυτή παγώνει στο κέντρο της γης και αιωρείται δίχως βάρος,

μέχρι να συντριβεί από την επόμενη, που θα σώσει το δωμάτιο και τους ανασφαλείς από το φόβο της σιωπής.

 Τα πίνω πάλι ξενερολόγιάκι μου, ναι.. δεν ωφέλησαν και πολύ οι ασκήσεις εγκράτειας, χεχε
μέχρι να βγει ήλιος θα πίνω και θα παίζω με τις λέξεις, εδώ στην ίδια γαμημένη όχθη του βούρκου, τόσο κοντά και τόσο μακρυά από όσα ποθώ..
λέξεις, Αυτές έχω, αυτές μου απομείναν..


Βουρκωμένος, χαμογελαστός και ήμερος στο καταπράσινο σχήμα μου..





σελ.48 ((από το ημερολόγιο μιας γάτας))



Γάτα,,ημέρα 10


Το καλό μου το γατί! το θαυμαστό μωρό μου..!

 Το πανέμορφο μου σπλάχνο περπατά
και τρέχει και σειέται και λυγά και παίζει και τρομάζει και πετιέται και ξεσπά
 κι ομορφαίνει τον άσχημο κόσμο σας.

Δυνατό και απερίσκεπτο χοροπηδά στο πρώτο φως της μέρας,
πεντακάθαρο κι αθώο,
έκθαμβο από τη ζωή κι αχόρταγο.

Το άνθος που έθρεψε η τρυφερή ψυχή μου
τα ζεστά μου σπλάχνα,, η ωραία τύχη μου.

Αυτό
το μόνο που γιατρεύει την αρρώστια του θανάτου
 και σιωπά το κακό
Το μόνο που παρηγορεί το χρόνο που περνά,,
Το μόνο που νικά
τη λύπη που με σφίγγει κάθε πρωί που ξυπνάω στον αέρα της γαμώπολης,

Το ολοκόκκινο λουλούδι της κοιλιάς μου
Το λουλούδι μου