ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΑΓΡΙΩΝ ΖΩΩΝ --(ΑΓΡΙΟΛΟΓΙΟ)

ΣΕΛΙΔΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΡΙΑ ΖΩΗ ΣΤΑ ΒΑΘΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΑΓΡΙΑ ΖΩΑ
.......................................................................................
Ένας λυπημένος κροκόδειλος με δάκρια αληθινά σε ημερολογιακές ασκήσεις χαρακτήρος
.......................................................................................
Ένα χαιρέκακο και θλιβερό κουνάβι, ένας φιλήσυχος πολίτης
.......................................................................................
Μια γενναία γάτα, μια νευρική μαμά ζει κι ακροβατεί στις ταράτσες με¨Ελβις, κρεμαστούς κήπους, επιστήμη και φιλοσοφία
........................................................................................
Ένας σκύλος αδέσποτος ανήσυχος και δυνατός για όλα, μια ελεύθερη καρδιά περιχαρακωμένη στη θλίψη
........................................................................................
Και το φίδι: Η Σοφία, η φλέβα της Γης, η παντοδυναμία της πέτρας, το μέσα φως που κουλουριάζεται και εξωθείται ανεξέλεγκτο και τυφλό απ' την αρχή του Κόσμου -η Προστασία, το φαρμάκι και το γιατρικό του Νου
..............................................
..........................................

Τρίτη 17 Μαΐου 2011

σελ.53 ((από το ημερολόγιο μιας γάτας))




γάτα,, ημέρα11
  


Παράξενοι και άσχημοι καιροί πολυαγαπημένο μου ημερολόγιο...αχ!

Δεν είναι άνοιξη αυτή, είναι θρίλλερ.!
ο σκύλος μου πουθενά. θα τρελαθώ...! Κουνάβια τον κυνηγούν και κρύβεται.
Άσχημες μέρες γλυκό μου εξομολογητήρι.. Ξέρεις, σταδιακά κι αργά, η ζωή στο δάσος έγινε άθλια, αφόρητη.
Έχει γεμίσει πια κακό και ταραχή.
 
Τα ζώα τσακώνονται άσχημα όπου ανταμώσουν, το μίσος μολύνει και καίει τις καρδιές.

Κρυφά και φανερά
Σταδιακά κι απότομα 
όλοι μισούνε τους υπόλοιπους και το χειρότερο όλων, κανείς δεν δείχνει να παραξενεύεται

Όλα συμβιβασμένα, ακίνητα, άσχημα.


Όμως κρυφά στο πίσω-πίσω μέρος του κομψού κρανίου μου,
επιμένει αφόρητα γαλάζια αυτή η υπέρλαμπρη θάλασσα
Δροσερή, καταγάλανη, ανίκητη..

Γεμάτη φως και κοχύλια κάτω από τον πιο μεγάλο ήλιο που έχεις δει.
Μια θάλασσα πλατιά  ημερεύει την έξω κόλαση, αθόρυβη κι ατάραχη.

Πάντα η κόλαση θα 'ναι έξω από μένα,
η ζωή στο κεφάλι μου νικά κάθε πραγματικότητα
Ένα τρελό μέσα φως μου ακράτητο, λούζει το κακό τριγύρω μου και με εξορίζει στην ωραία γατίσια απάθεια.

Με το νινί-γατί στην άσχημη πόλη σας τρέχουμε και 
ξεκαρδισμένοι στα γέλια κυνηγιόμαστε χαζεύοντας τις φωτιές και το φόβο σας,

  Μεγαλώνουμε μαζί σας μες τις βρώμικες μέρες ξαναμμένοι από παιχνίδια και ουρλιάζοντας χαρά,

ΚΡΥΦΤΟ  ΑΠ'  ΟΛΟΥΣ 

Στη σάπια πόλη σας χαμένοι,
Τολμάμε το θαύμα να ενυπάρχουμε
ευτυχείς.