ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΑΓΡΙΩΝ ΖΩΩΝ --(ΑΓΡΙΟΛΟΓΙΟ)

ΣΕΛΙΔΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΡΙΑ ΖΩΗ ΣΤΑ ΒΑΘΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΑΓΡΙΑ ΖΩΑ
.......................................................................................
Ένας λυπημένος κροκόδειλος με δάκρια αληθινά σε ημερολογιακές ασκήσεις χαρακτήρος
.......................................................................................
Ένα χαιρέκακο και θλιβερό κουνάβι, ένας φιλήσυχος πολίτης
.......................................................................................
Μια γενναία γάτα, μια νευρική μαμά ζει κι ακροβατεί στις ταράτσες με¨Ελβις, κρεμαστούς κήπους, επιστήμη και φιλοσοφία
........................................................................................
Ένας σκύλος αδέσποτος ανήσυχος και δυνατός για όλα, μια ελεύθερη καρδιά περιχαρακωμένη στη θλίψη
........................................................................................
Και το φίδι: Η Σοφία, η φλέβα της Γης, η παντοδυναμία της πέτρας, το μέσα φως που κουλουριάζεται και εξωθείται ανεξέλεγκτο και τυφλό απ' την αρχή του Κόσμου -η Προστασία, το φαρμάκι και το γιατρικό του Νου
..............................................
..........................................

Τετάρτη 11 Απριλίου 2012

σελ.59 ((από το ημερολόγιο μιας γάτας))


Γάτα12



Καλό μου γουργουρολόγιο, τι ωραία που είναι η ζωή!
 Αυτή φταίει που δε σου γράφω πια τόσο συχνά, το νινί θέριεψε και με ζητά όλη μέρα στο κυνηγητό και στο σκαρφάλωμα.
 Όταν ευτυχώ, δε γράφω. Χοροπηδάω!


 Σήμερα επιτέλους πήγαμε εκδρομή. Το ‘χαμε κανονισμένο από καιρό με νινί-γατί και φιλενάδα-Νένα.

 Προορισμός ήταν η θάλασσα
και απώτερος σκοπός μας
 να ξαπλώσουμε όλοι μαζί 
σε μια καρό κουβέρτα με τσιγάρα, βιβλία, σάντουιτς με ομελέττα,  τσιπς,
μπύρες για τις μεγάλες γάτες και πορτοκαλάδες μπλέ για το νινί.
Στο δρόμο όλοι καραμέλες!!!!!!!


Ο καιρός καλό μου ομορφολόγιο δεν έχει ζεστάνει ακόμη για καλά, όλα είναι δροσερά σε μια καινούρια, γαλάζια Άνοιξη.

 Η άμμος είναι κρύα εκεί που κρύβεται ο ήλιος, η κουβέρτα μας τεράστια, τα ρούχα μας ζεστά.


Το καλοκαίρι δεν αργεί και σήμερα ήταν μέρα ιδανική για εκδρομή στη θάλασσα.
  Τη βρίκαμε ήρεμη,
γκρί σκούρα και σε σημεία ολόχρυση εκεί, στο τόξο του ήλιου,,

εκεί καθίσαμε σταυροπόδι και ζήσαμε ένα εκτεθειμένο στον ουρανό απόγευμα
χωρίς να σκεφτούμε καθόλου τη γκρίζα πόλη που μας στενεύει την καρδιά μόλις τρυπώσει το πρωί απ’ τα ραδιόφωνα.


Εκεί, στο τόξο του ήλιου αράξαμε και καθαρίσαμε τις ωραίες γούνες μας απ’ την ασχήμια του Χειμώνα. Ολοκάθαροι και διαυγείς, εξαγνισμένοι από το φως και το κρύο αλάτι.
Η χαρά μας  δε χωρούσε στην κοιλιά μας!

 Διαβάσαμε δυνατά ξαπλωμένοι στην κουβέρτα κάτι παράξενες ιστορίες.
 Μετά παίξαμε με τις φωνές μας,
 τα αυτιά και τα τέσσερα πόδια μας.

Βγάλαμε τα λαμπερά νύχια μας στο φως και παλέψαμε.. και πλακωθήκαμε στο ξύλο και γουργουρίσαμε και σκίσαμε στα δύο τον κακό καιρό που παραμονεύει να μας καταπιεί σε κάθε άσχημη γωνιά της εφιαλτικής πόλης που έμεινε πίσω μας. Της πόλης που αρρώστησε.

Της πόλης που μάζεψε και δε φτάνει πια ως τη θάλασσα.
 Που η ζωή της δεν είναι πια ζωή μας.


Μαζέψαμε πέτρες μυτερές και κεντήσαμε ψαράκια τη θάλασσα,
Μαζέψαμε κοχύλια. Μετρήσαμε βάρκες.
Ήμεροι.


Στη διαδρομή ακούσαμε κασσέτες του βασιλιά Έλβις και τραγουδούσαμε  δυνατά όσο μπορούσαμε.

 Εγώ-μαμά,
 νινί-γατί,
 φιλενάδα-Νένα
 γελάσαμε με παλιά και με καινούρια αστεία μας,
είπαμε αινίγματα και σπαζοκεφαλιές, είπαμε γλωσσοδέτες,
 είπαμε μπούρδες,



Η μέρα που περνάς καλά είναι πιο μικρή από τις άλλες
αλλά τη θυμάσαι για περισσότερο καιρό.

Αν κιόλας τραβήξεις φωτογραφίες, τη θυμάσαι περισσότερο: Η γάτα Θεία-Νένα αγκαλιά με τη γάτα-εμένα πίσω από το νινί-γατί και όλοι μαζί να κάνουμε γκριμάτσες.
Θα κρεμαστούμε στην κουζίνα, πλάι στο κάδρο με τα φετεινά Χριστούγεννα.


Η ζωή είναι ωραία και οι εκδρομές στη θάλασσα την κάνουν λίγο πιο γαλάζια.  
Η ζωή είναι για βόλτες, μάσες, ξάπλες
 και μια ελάχιστη αγωνία για την αγάπη
 που τα κάνει όλα εκδρομή
και Άνοιξη.