φίδι,, ημέρα13
Τίποτα
Ένας δρόμος χαμένος
φιδίσιος μακρύς
Με αγώνες και ήττες
με φωτιές και με πόνο
Μία μαύρη αρτηρία
στα βάθη της γης
να ξεχάσεις το χτες
δεν κατάφερες μόνο
Στραβοκάρφωσες όνειρα
σε άσχημους τοίχους
την ανάσα κρατώντας
στο λαιμό με θυμό
Πήρες δρόμους τρελούς
και λησμόνησες φίλους
Με το κρύο μουδιάζεις
το μέσα κενό
Ύπνος-θάνατος μέσα
και έξω απ’τη μέρα
Δεν μπορείς να πεθάνεις,
δεν αντέχεις να ζεις
Η κραυγή σου σκορπάει
σαν καπνός στον αέρα
Στο υπόγειο του νου
σου λαχταράς να χαθείς
Η φωτιά, το κακό,
η αδικία, ο πόνος
Το σκοτάδι το μαύρο
της ηλιόλουστης γης
Μπαίνεις μέσα βαθειά
και τρελαίνεσαι μόνος
Να πεθάνεις δε θέλεις,
ούτε αντέχεις να ζεις.