Kροκόδειλος,, ημέρα13
Έχει καιρό να φανεί..
Ούτε από τη σκέψη μου πια δεν περνά με την γνωστή της αναίδεια να με ταράξει με τη χαρά της. Και τα κόκκινα φουστανάκια της. Και τα ωραία χείλη..
Γράφω και διαβάζω δυνατά,
με καλύτερο ρυθμό και με περισσότερη ευκολία τελευταία, καταπράσινο ημερολόγιο του βούρκου.
Ο λόγος μου ο προφορικός δεν είναι γεμάτος κόμπους όπως παλιά που την σκεφτόμουν όλη μέρα.
Τώρα είμαι όπως ακόμα πιο παλιά, που δεν την ήξερα καν και τρώω πρωινό την ίδια πάντα ώρα, στην ώρα του.
Τρώω – πρωινό – άρα – είναι - πρωί.
Δεν – είμαι – ένας – αλκοολικός - κροκόδειλος.
Εισπνοή – εκπνοή.
Ξανά.
Η όχθη στέγνωσε και λιάζονται ανυποψίαστοι τριγύρω οι βάτραχοι χορτασμένοι από κάτι μυγάκια του κερατά που ενοχλούν την κροκοδείλια, αυτοκρατορική μου μύτη,
Οι βάτραχοι μπροστά στη σιωπή, είναι ευχή.
Δεν κάνει όμως να ακούσω ακόμη μουσική. .
οι δίσκοι μου ας περιμένουν ορφανοί και προδομένοι, αλλά μάλλον δε θα με βοηθήσουν να γυρίσω στον κανονικό κόσμο, δηλαδή αυτόν χωρίς Τζιν και Μόργκαν.
Θα με βάλουν τα παλιά μου τραγουδάκια να πιώ για να τα αντέξω κι αυτό θα ήταν καταστροφή, τά’ παμε. Μιάς κι η φωνή μου δυνάμωσε, σκεφτόμουν πως ίσως να ξαναβρώ κάναν παλιό κροκόδειλο να συρθούμε σε καμιά προβίτσα, αν δεν νυστάξω πάλι την τελευταία στιγμή..
Η άλλη όχθη με περιμένει γεμάτη θαύματα ενώ εγώ ο μαλάκας διοργανώνω την ίδια και την ίδια εβδομάδα.
« Από Δευτέρα»
ονομάζεται
το χθόνιο σχέδιο μου
εναντίον μου.
ονομάζεται
το χθόνιο σχέδιο μου
εναντίον μου.
Το μεσημέρι θα ζωγραφίσω και θα κάνω πως δεν ξέρω τίποτα.
Μεσημέρι – ανάπαυση - ησυχία
Εισπνοή – εκπνοή
Ξανά