Φίδι,, ημέρα14
Τινάζομαι
ξαπλωτός
Και πέφτω όρθιος
Είμαι πάλι
Και πάλι
και ξανά
ο ίδιος ο μακρύς Εκείνος.
Η ευθεία μοίρα του.
Ο ίδιος εαυτός,
από την αρχή
ως το τέλος του,
ένα ατέλειωτο πνίξιμο
σ' ένα ψηλό λαιμό:
Εγώ,
από το κεφάλι
και ως την ουρά μου,
πάλι Εγώ.
Είμαι αυτός που μόλις κατάπια
παίρνω το σχήμα
του κάθε μου θύματος
είμαι η ίδια η αγωνία
και η ακαμψία του.
Είμαι ο θάνατος των τολμηρών
και των ανίδεων,
Ο θάνατος των σχημάτων σου
παραδομένων αμαχητί
στην ευθεία μοίρα τους,
ΕΙΜΑΙ ολόκληρος εγώ
το ίδιο το πέρασμα
από τη ζέστη στο μυστικό
σου
κρύο,
κρύο,
Είμαι για σένα
η Αγία Πουτάνα Χώνεψη
που σε προσμένει έρποντας
κι ένα μήλο του Αδάμ
σε ρόγχο σιωπηλό,
Είμαι μια ευθεία βολή,
Μια παύλα όρθια
Ένας μακρύς φρεσκοξυρισμένος σβέρκος
στα κρύα πλακάκια της κουζίνας.
Μια ολόισια ανατριχίλα στο πάτωμα,
Μια δύσκολη αρχή κι ένα άδικο
τέλος
Μια φωνή σε μια νότα
Μια
φωνή που χωρά
σε μια νότα,
Η φωνή μου.