ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΑΓΡΙΩΝ ΖΩΩΝ --(ΑΓΡΙΟΛΟΓΙΟ)

ΣΕΛΙΔΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΡΙΑ ΖΩΗ ΣΤΑ ΒΑΘΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΑΓΡΙΑ ΖΩΑ
.......................................................................................
Ένας λυπημένος κροκόδειλος με δάκρια αληθινά σε ημερολογιακές ασκήσεις χαρακτήρος
.......................................................................................
Ένα χαιρέκακο και θλιβερό κουνάβι, ένας φιλήσυχος πολίτης
.......................................................................................
Μια γενναία γάτα, μια νευρική μαμά ζει κι ακροβατεί στις ταράτσες με¨Ελβις, κρεμαστούς κήπους, επιστήμη και φιλοσοφία
........................................................................................
Ένας σκύλος αδέσποτος ανήσυχος και δυνατός για όλα, μια ελεύθερη καρδιά περιχαρακωμένη στη θλίψη
........................................................................................
Και το φίδι: Η Σοφία, η φλέβα της Γης, η παντοδυναμία της πέτρας, το μέσα φως που κουλουριάζεται και εξωθείται ανεξέλεγκτο και τυφλό απ' την αρχή του Κόσμου -η Προστασία, το φαρμάκι και το γιατρικό του Νου
..............................................
..........................................

Παρασκευή 25 Οκτωβρίου 2013

σελ.72 ((από το ημερολόγιο μιας γάτας))



Γάτα,, ημέρα15



..
Αυτό το κενό που δεν ξέρεις τι να κάνεις μέσα σου, που θες να τον ξαναδείς γρήγορα και ν’ αρχίσουν επιτέλους τα πάντα. Να μην αρχίσει τίποτα, να αιωρείστε έτσι, να σε βλέπει να τον κοιτάς και να παίζετε

Αιώρηση: Ο χρόνος που σε παρατηρεί, ο χρόνος που μεσολαβεί ως το πρώτο φιλί.
…Αυτό το κενό που κλείνεις τα μάτια και θυμάσαι το τελευταίο σκοτάδι μαζί του, ή το ξημέρωμα. Ή το απόγευμα.
Το ρυθμό των βημάτων του
 Το χρόνο ανάμεσα στις λατρείες σας, το μέσα μέρος του μπράτσου του

..Αυτό το κενό που μένει μετά από παρατεταμένο χρόνο πτώσης, που ξυπνάς ξαφνικά, ή μάλλον πραγματικά επειδή κάτι λαμπερό εμφανίζεται και ξυπνάς αναγκαστικά από ύπνο βαθύ κι όλα έχουν άλλο χρώμα, ή απλά γουστάρεις άλλα χρώματα, άλλα μεγέθη
 και τα ζώα που σε μπέρδευαν για χρόνια παίρνουν και πάλι την πραγματική τους όψη, την αληθινή τους μονή διάσταση ξεντυμένοι μόλις τα ζεστά ρούχα της αγάπης σου


...Αυτό το κενό που ξυπνάς απ' το φως και συνειδητοποιείς το πολύ κακό για το τίποτα του κόσμου, την τιμωρία να υπομένεις χωρίς κανένα γαμημένο λόγο τα χρόνια που μετρώνται σε μίλια απογοήτευσης.
 Η σάπια πόλη αγαπημένη ξανά.. τόλμησε το ή φύγε.
Εκεί που ταξίδεψες τόσες και τόσες φορές και βρήκες εκατό φορές το ίδιο τίποτα.
 Εκεί.

 -Που πας ρε γάτα αν δεν πας στον εαυτό σου;