ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΑΓΡΙΩΝ ΖΩΩΝ --(ΑΓΡΙΟΛΟΓΙΟ)

ΣΕΛΙΔΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΡΙΑ ΖΩΗ ΣΤΑ ΒΑΘΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΑΓΡΙΑ ΖΩΑ
.......................................................................................
Ένας λυπημένος κροκόδειλος με δάκρια αληθινά σε ημερολογιακές ασκήσεις χαρακτήρος
.......................................................................................
Ένα χαιρέκακο και θλιβερό κουνάβι, ένας φιλήσυχος πολίτης
.......................................................................................
Μια γενναία γάτα, μια νευρική μαμά ζει κι ακροβατεί στις ταράτσες με¨Ελβις, κρεμαστούς κήπους, επιστήμη και φιλοσοφία
........................................................................................
Ένας σκύλος αδέσποτος ανήσυχος και δυνατός για όλα, μια ελεύθερη καρδιά περιχαρακωμένη στη θλίψη
........................................................................................
Και το φίδι: Η Σοφία, η φλέβα της Γης, η παντοδυναμία της πέτρας, το μέσα φως που κουλουριάζεται και εξωθείται ανεξέλεγκτο και τυφλό απ' την αρχή του Κόσμου -η Προστασία, το φαρμάκι και το γιατρικό του Νου
..............................................
..........................................

Τετάρτη 5 Απριλίου 2017

σελ. 92 ((από το ημερολόγιο ενός φιδιού))


Φίδι,, ημέρα19


Πόσο γρήγορα 
 πέρασε ο χρόνος 
  Καιρός έγινε κι έτρεξε 
   ακόμα πιο γρήγορα
    Τόσες πληγές από φόβο ανέγγιχτες 
     Τόσα βήματα γρήγορα 
       κι ούτε ένα για 'κει 
       που σε πρόσμεναν 
     Πόση χαρά επιμελώς 
   πήγες κι έκρυψες 
  από αυτούς 
 που αμετάκλητα διάλεξες; 
  Δε σου φτάνει η χαρά 
   που υποσχέθηκες 
     ούτε ο κόσμος σου φτάνει 
       κι ας πετάς τις ημέρες σου. 
         -Ίδια μοίρα και ώρα 
           η ζωή κανενός δε χαρίστηκε 
              Πως νυχτώνει 
               με την ίδια λαχτάρα 
                 ολόφωτη η πόλη; 
                   Μέσα από τζάμι θολό 
                   καθετί που ελπίζεις μικραίνει
                  Ξεμακραίνουν τα σχέδια
                και πονάς να μετρήσεις τι έχασες 
              Πόση όρεξη δάμασες
            φλογισμένος σαν κυλίστηκες μάταια; 

            ΝΑ Η ΦΩΤΙΑ! ΟΛΟΚΟΚΚΙΝΗ!
           κλείνεις τα μάτια κι είναι εκεί 
            Σαν ανάμνηση αφύσικη