ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΑΓΡΙΩΝ ΖΩΩΝ --(ΑΓΡΙΟΛΟΓΙΟ)

ΣΕΛΙΔΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΡΙΑ ΖΩΗ ΣΤΑ ΒΑΘΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΑΓΡΙΑ ΖΩΑ
.......................................................................................
Ένας λυπημένος κροκόδειλος με δάκρια αληθινά σε ημερολογιακές ασκήσεις χαρακτήρος
.......................................................................................
Ένα χαιρέκακο και θλιβερό κουνάβι, ένας φιλήσυχος πολίτης
.......................................................................................
Μια γενναία γάτα, μια νευρική μαμά ζει κι ακροβατεί στις ταράτσες με¨Ελβις, κρεμαστούς κήπους, επιστήμη και φιλοσοφία
........................................................................................
Ένας σκύλος αδέσποτος ανήσυχος και δυνατός για όλα, μια ελεύθερη καρδιά περιχαρακωμένη στη θλίψη
........................................................................................
Και το φίδι: Η Σοφία, η φλέβα της Γης, η παντοδυναμία της πέτρας, το μέσα φως που κουλουριάζεται και εξωθείται ανεξέλεγκτο και τυφλό απ' την αρχή του Κόσμου -η Προστασία, το φαρμάκι και το γιατρικό του Νου
..............................................
..........................................

Δευτέρα 4 Οκτωβρίου 2010

σελ.29 ((από το ημερολόγιο ενός κουναβιού))




Κουνάβι,, ημέρα 6


Είμαι ένα χαμένο κορμί, ένα κουνάβι..

Δε θυμάμαι πότε ακριβώς έχασα τη ζωή μου.
Μάλλον χάθηκα μέσα στη ζωή...

Η ζωή μάλιστα, ίσως με έχασε νωρίτερα από ότι εγώ το πήρα πρέφα.
Ναι, όλα είναι «λίγο πριν» γύρω μου.
Ή, πολύ μετά...

Δεν ξέρω να ζω το παρόν, μόνο το μέλλον και το παρελθόν ξέρω.
Το παρελθόν μάλιστα είναι και το αγαπημένο μου.
Όσο όμως δεινοπαθώ μέσα του, τόσο ο μόνος τρόπος για να σηκωθώ, είναι να βουτήξω μια γερή στο μέλλον..

Χτες ημερολογιάκι μου, έχασα κάτι που θεωρούσα πολύτιμο, τόσο πολύτιμο που η απώλεια του με ελευθέρωσε με ένα άγριο τίναγμα σε ένα άγνωστο είδος απόλαυσης. Χάθηκε με την απόλυτη ευθύνη-
-ανευθυνότητα μου και κέρδισε όλη τη νύχτα που προοριζόταν για πάρτυ, για χαρά, για απόλαυση..

Η μόνη ανταμοιβή, αυτό το μαστουρωτικό συναίσθημα του κενού, αυτό το αριστούργημα της απώλειας.


 









Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου