σελ.36 ((από το ημερολόγιο ενός κροκόδειλου))

Κροκόδειλος,, ημέρα 8, ξΗΜΕΡΟλΟΓΙΟ

Αγαπητό μου ξημερολόγιο,  γειά σου και χαρά σου.

Οι μέρες τον τελευταίο καιρό έρχονται και φεύγουν δύσκολες 
και βρέχει ασταμάτητα.

Ναι, το ξέρω έχω μέρες να σου δώσω σημεία ζωής και να συνεχίσω τις προγραμματισμένες ασκήσεις ήθους,,

 όμως οι μέρες με τόση βροχή 
μου κάνουν πραγματικά κακό ακόμη κι αν δοκιμάσω να τις ζήσω σαν ηλιόλουστες,
με εννοείς..

όσο συλλογίζομαι τους δίσκους μου και τις αστραφτερές μου μέρες, 
δε βοηθιέμαι...

χάνω το καταπράσινο χρώμα της υγείας

και πέφτω στο γκρί.

Εγώ, ο πιο πράσινος, φολιδωτός, 
βασιλικός κροκόδειλος με όλες τις χάρες πάνω μου 
και την ποίηση  φωτοστέφανο μου..

Τα κορίτσια γύρω να με λατρεύουν 
κρυφά και φανερά,

κορίτσια για φιλιά και γρήγορα γαμήσια,

  όλα εκεί,

  στο μαγεμένο δάσος της λαμπερής νιότης μου,

παρέα με τους πραγματικούς-φανταστικούς μου φίλους.. 
τους πρώτους φίλους που άρχισαν να γίνονται γκρί ..

ίσως ένας καφές να βοηθούσε, αλλά τι νόημα έχει..

Βρέχει μέσα κι έξω από το βούρκο σήμερα,, 
κι εγώ μουλιασμένος ως το κόκκαλο 
από ξύδια και κακό, 
όσα τα ξύδια τόσο και το κακό. .

κακά ξύδια και κακό

Σαν να κόλλησε ο χρόνος εδώ,
στον σιωπηλό μου βούρκο

Εδώ,

 στο βασίλειο των φλύαρων βατράχων

Πρίγκηπας εγώ,  
χωρίς φιλιά..

ο χρόνος στο βούρκο περνά αλλιώς

και αλλιώς στις όχθες..

αλλιώς στα βουνά

και αλλιώς στα πέλαγα.

Στις ασκήσεις επανένταξης μου στον αντίπαλο κόσμο των υπόλοιπων ζώων,  η επόπτευση της ημέρας με βοηθάει να αποθεραπευτώ και να βγω από το βούρκο, στο φως.

Κάτι σαν μπάτσος στην πάρτη μου από το πρωί ίσαμε το βράδυ και το αντίστροφο

Ένα βουνό τύψεις 
στη φολιδωτή απαστράπτουσα,
 βασιλική μου πλάτη.

  Ένα βουνό κάθε νύχτα 
  και μέρα,

  Συνήθως το ίδιο...