Κουνάβι,, ημέρα 16
Κανείς δε με γαμάει όπως εγώ. Δεν είναι πως θέλω να σε απορρίψω, θέλω απλώς να
σου μιλήσω για την αυτοκαταστροφή μου.
Για το μνημειώδες Κακό που με δέρνει να δέρνομαι από βράχο σε βράχο κι αντίστροφα.
Ταλεντάρα μοναδική κι ασίγαστη με πάθος και μ’ απλοχεριά με επροίκισεν η Φύσις!
Το Κακό αυτοπροσώπως.
Δηλαδή το πρόσωπο του.
Εγώ, μέσα απ’ το δέρμα του Κακού.
Άρχισε με το αίμα να κυλά στις φλέβες μου, χωρισμένο σε ζεστά ποτάμια την ίδια την ώρα της δημιουργίας μου. Το Κακό το ίδιο με αφετηρία και προορισμό εμένα: Το κουνάβι.
-Είμαι κουνάβι.
-Εσύ; Τι ζώο είσαι;
-Στο λαγούμι μου δεν χωράνε τα ημίμετρα. Αν το Κακό δεν είναι ολοκληρωτικό, δε με αγγίζει καν. Είμαι επαγγελματίας.
Το Κακό είναι δικό μου και δικό σας.
Αφού δε σκοτώνει εμένα τον τιποτένιο το φαρμάκι μου, το δοκιμάζω και σε σας χωρίς τύψεις. Θέλω να σας δείξω με το ζόρι τι αντέχω.
Σας δοκιμάζω με χαιρεκακία
Με περιέργεια
Με εμμονή
Μ’ αυτό γεμάτος κι απρόσεκτος έπεσα εδώ, στο βαθύ βρωμερό λαγούμι μου -κι έγινα πια ένας φιλήσυχος!
-Τι άλλο να γίνω;
Μόνο η ησυχία με ανέχεται.
Η πουτάνα ησυχία που μπορεί να κρύψει τα καλύτερα αισθήματα
αλλά και τα πιο ποταπά.
-Εσύ; Τι ζώο είσαι;
Σας παρακολουθώ κρυμμένος
Σφαδάζω σιωπηλός
Σας παρακολουθώ χωμένος στην ησυχία μου.
-Όχι, δεν απειλούμαι από κανέναν όσο από μένα, το κουνάβι.
Μ’ έχω μόνος μου.
Μπορώ να καταστρέψω τόσο τέλεια την πάρτη μου, που δεν αφήνω κανέναν να μου κάνει καλύτερο Κακό από μένα. Με ξέρω περισσότερο από τον κάθε μαλάκα που προσπαθεί να με συναγωνιστεί στο Κακό εναντίον μου.
-Που πας ρε;
Δε χαρίζω σίγουρες νίκες.
θα δεις τι θα πάθεις που τόλμησες να με κοντράρεις εκεί που διαπρέπω τόσα χρόνια πια.
Θα με διαλύσω μπροστά σου για να δεις πως γίνεται.
Ο αξιότιμος Εγώ, ο βασιλιάς των λαγουμιών
Σας άφησα χάρισμα τα παλάτια της Αγάπης
Η Αυτού Καημενότης μου, που βασιλεύει χρόνια στα κατώτερα ένστικτα
Και είναι ντροπή να ‘σαι κατώτερος μπροστά στον κόσμο σας
-Η αλήθεια μου είναι το ψέμα σας.
-Η αλήθεια μου είναι οι υπεκφυγές σας.
-Η αλήθεια μου είναι ο Φόβος σας.
Ο σάπιος Θεός της αηδίας που πετάτε ο ένας στην πλάτη του άλλου όταν δε σας βλέπει κανείς.
-Το Καλό αν δεν είναι επιλογή είναι ψέμα, σας λέω εγώ που είμαι κουνάβι.
-Τι ξέρει ο Ανώτερος άνθρωπος για το Κακό;
-Ποιες είναι οι Κακές σκέψεις του Ανώτερου;
-Υπάρχει αυτός;
Είμαι το ίδιο το Κακό μέσα σας κι εσείς με κρύβετε από ντροπή κάτω απ’ τα στρώματα.
Ο πάτος του πηγαδιού σας που βγάζει μόνο λάσπη, το τέλος των ενστίκτων σας που θάψατε από ντροπή
Είμαι οι κατάρες πίσω απ’ το δήθεν γέλιο σας.
Είμαι το Κακό που νίκησε μέρα μεσημέρι και μένα κι όποιον με πλησίασε.
Είμαι κουνάβι και ξέρω μόνο από μαύρα σύννεφα που κρύβουν την κάθε ελπίδα μου
Είμαι κουνάβι και ο κακός μου ο καιρός στραγγαλίζει την κάθε μέρα απ’ το ξημέρωμα.
Μαζί μου ο ατέλειωτος κι αβάσταχτος Πόνος.
Ο μόνος φίλος μου, μιας κι έμεινε πιστός ως το τέλος.
-Έγινα τέρας;
-Ναι
-Καμιά φορά ξεγελιέμαι και ζητώ βοήθεια από τους ανθρώπους.
Για το μνημειώδες Κακό που με δέρνει να δέρνομαι από βράχο σε βράχο κι αντίστροφα.
Ταλεντάρα μοναδική κι ασίγαστη με πάθος και μ’ απλοχεριά με επροίκισεν η Φύσις!
Το Κακό αυτοπροσώπως.
Δηλαδή το πρόσωπο του.
Εγώ, μέσα απ’ το δέρμα του Κακού.
Άρχισε με το αίμα να κυλά στις φλέβες μου, χωρισμένο σε ζεστά ποτάμια την ίδια την ώρα της δημιουργίας μου. Το Κακό το ίδιο με αφετηρία και προορισμό εμένα: Το κουνάβι.
-Είμαι κουνάβι.
-Εσύ; Τι ζώο είσαι;
-Στο λαγούμι μου δεν χωράνε τα ημίμετρα. Αν το Κακό δεν είναι ολοκληρωτικό, δε με αγγίζει καν. Είμαι επαγγελματίας.
Το Κακό είναι δικό μου και δικό σας.
Αφού δε σκοτώνει εμένα τον τιποτένιο το φαρμάκι μου, το δοκιμάζω και σε σας χωρίς τύψεις. Θέλω να σας δείξω με το ζόρι τι αντέχω.
Σας δοκιμάζω με χαιρεκακία
Με περιέργεια
Με εμμονή
Μ’ αυτό γεμάτος κι απρόσεκτος έπεσα εδώ, στο βαθύ βρωμερό λαγούμι μου -κι έγινα πια ένας φιλήσυχος!
-Τι άλλο να γίνω;
Μόνο η ησυχία με ανέχεται.
Η πουτάνα ησυχία που μπορεί να κρύψει τα καλύτερα αισθήματα
αλλά και τα πιο ποταπά.
-Εσύ; Τι ζώο είσαι;
Σας παρακολουθώ κρυμμένος
Σφαδάζω σιωπηλός
Σας παρακολουθώ χωμένος στην ησυχία μου.
-Όχι, δεν απειλούμαι από κανέναν όσο από μένα, το κουνάβι.
Μ’ έχω μόνος μου.
Μπορώ να καταστρέψω τόσο τέλεια την πάρτη μου, που δεν αφήνω κανέναν να μου κάνει καλύτερο Κακό από μένα. Με ξέρω περισσότερο από τον κάθε μαλάκα που προσπαθεί να με συναγωνιστεί στο Κακό εναντίον μου.
-Που πας ρε;
Δε χαρίζω σίγουρες νίκες.
θα δεις τι θα πάθεις που τόλμησες να με κοντράρεις εκεί που διαπρέπω τόσα χρόνια πια.
Θα με διαλύσω μπροστά σου για να δεις πως γίνεται.
Ο αξιότιμος Εγώ, ο βασιλιάς των λαγουμιών
Σας άφησα χάρισμα τα παλάτια της Αγάπης
Η Αυτού Καημενότης μου, που βασιλεύει χρόνια στα κατώτερα ένστικτα
Και είναι ντροπή να ‘σαι κατώτερος μπροστά στον κόσμο σας
-Η αλήθεια μου είναι το ψέμα σας.
-Η αλήθεια μου είναι οι υπεκφυγές σας.
-Η αλήθεια μου είναι ο Φόβος σας.
Ο σάπιος Θεός της αηδίας που πετάτε ο ένας στην πλάτη του άλλου όταν δε σας βλέπει κανείς.
-Το Καλό αν δεν είναι επιλογή είναι ψέμα, σας λέω εγώ που είμαι κουνάβι.
-Τι ξέρει ο Ανώτερος άνθρωπος για το Κακό;
-Ποιες είναι οι Κακές σκέψεις του Ανώτερου;
-Υπάρχει αυτός;
Είμαι το ίδιο το Κακό μέσα σας κι εσείς με κρύβετε από ντροπή κάτω απ’ τα στρώματα.
Ο πάτος του πηγαδιού σας που βγάζει μόνο λάσπη, το τέλος των ενστίκτων σας που θάψατε από ντροπή
Είμαι οι κατάρες πίσω απ’ το δήθεν γέλιο σας.
Είμαι το Κακό που νίκησε μέρα μεσημέρι και μένα κι όποιον με πλησίασε.
Είμαι κουνάβι και ξέρω μόνο από μαύρα σύννεφα που κρύβουν την κάθε ελπίδα μου
Είμαι κουνάβι και ο κακός μου ο καιρός στραγγαλίζει την κάθε μέρα απ’ το ξημέρωμα.
Μαζί μου ο ατέλειωτος κι αβάσταχτος Πόνος.
Ο μόνος φίλος μου, μιας κι έμεινε πιστός ως το τέλος.
-Έγινα τέρας;
-Ναι
-Καμιά φορά ξεγελιέμαι και ζητώ βοήθεια από τους ανθρώπους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου