σελ. 81 ((από το ημερολόγιο ενός σκύλου))

Σκύλος,, ημέρα17

Ήταν που ήταν η σκυλίσια ζωή στο κακό της το χάλι, πήγε κι απόγινε ημερολογιάκι μου... Λένε πως η άχρηστη πόλη  αφήνει σκύλους όρθιους σαν κι εμένα κι ανθρώπους στα τέσσερα να πεθαίνουν κάθε μέρα αβοήθητοι. Όμως λένε ψέματα: η πόλη ίσα-ίσα τους βοηθά να πεθάνουν όσο το δυνατόν πιο γρήγορα. 
Πιο πολύ όμως βοηθά να πεθάνουν κουτάβια και παιδιά.

  Κάθε στιγμή κι ένα δράμα στη γαμώπολη,  στα λέω κάθε φορά γιατί δεν αλλάζει τίποτα, τίποτα, μόνο η ώρα, κάθε ώρα κάθε χτύπος του ρολογιού κι ένας κακός καιρός, κάπου, όπου, μακριά, εδώ δίπλα, στο άλλο παγκάκι που κοιμάται ένας μόνος,
κι άλλος μόνος και τόσοι μόνοι εδώ και γύρω και παντού κι αυτός το ξέρει και είναι εδώ με άλλους μόνους, γιατί αν είχε κάποιον ίσως και να μην ήταν τώρα εδώ μόνος-μαζί μας στην πλατεία.

Το παγκάκι μου είναι άδειο από πάνω κι εγώ με το Μπάμπη αράζουμε από κάτω χαζεύοντας τους μόνους της πλατείας, είναι ξημέρωμα και μόνο οι σκύλοι και οι μόνοι αράζουν στις πλατείες τέτοια ώρα.
Όλο θέλω να σου πω για τον Μπάμπη τον Αντίφα, τον πιο χαμογελαστό μου φίλο που σκάει πάντα να με δει με το φίλο του τον άνθρωπο -έναν που χαίρεται πολύ που με χαϊδεύει στο λαιμό και που μου λέει μαλακίες. Τον συμπαθώ τον άνθρωπο του Μπάμπη, με κερνάει κάτι μπισκότα με γεύση κόκκαλο με κάτι άλλο.

Για να καταλάβεις πόσο μεγάλη καρδιά έχει ο φίλος μου ο Μπάμπης ημερολογιάρα  μου, αρκεί να δεις με τι αυταπάρνηση κι αγάπη προσέχει το φίλο του τον άνθωπο που μεταξύ μας, φαίνεται ακόμη και σε μένα το σκύλο πως δεν την παλεύει και πολύ.
Δεν τον αφήνει λεπτό από τα μάτια του! Σαν να μη θέλει να χάσει καμιά στιγμή απ' τις στιγμές του ανθρώπου, φύλακας άγγελος του όπου βρεθεί, δεν ξέρει από ωράρια και πάει παντού μαζί του.

Ο άνθρωπος του Μπάμπη είναι κι αυτός γελαστός αλλά όχι όσο ο Μπάμπης που τον ζηλεύουμε όλοι οι αδέσποτοι που βολτάρει την πόλη με μηχανάκι χωρίς κράνος -που πάει σε συναυλίες και πορείες κι ύστερα αράζει στο περίπτερο για νερό και χαρτάκια. Έρχεται ο Μπάμπης και στάζει αγάπη όλη η πλατεία, ούτε και ξέρω τι θα έκανε χωρίς το Μπάμπη ο άνθρωπος. 

 Ο Μπάμπης ο Αντίφας ημερολογιάκι μου, η ψυχάρα που έχει νύχτα-μέρα στο νου του τον άνθρωπο, με έκαναν να σκεφτώ πως αν είσαι μόνος, είτε σε παγκάκι είτε κάτω απ’ αυτό είτε σε μηχανάκι είτε στα διαλυμένα πλακόστρωτα, το ίδιο είναι. Ενώ αν σ’ αγαπήσει και σε χαϊδέψει κάποιος σαν το Μπάμπη του ανθρώπου ας πούμε, έχεις όλη τη Γη για πάρτη σου  -για όσο βέβαια τη χρειάζεσαι και σου χρειάζεται.





Στον Μπάμπη