σελ.40 ((από το ημερολόγιο ενός σκύλου))

Σκύλος,, ημέρα 8

Αγαπημένο μου ημερολογιάκι, είμαι ξάπλα μπρούμιτος στο πάρκο,,

κάτω από το παγκάκι μου,

..από πάνω μου έρχονται κι αράζουν διάφοροι..

κάτι γκομενάκια σωστά με τα σορτσάκια τους,

κάτι μανούλες με βυζιά και μωρά,

πρεζάκια ευλύγιστα  που κάνουν σούστες,,

γιαγιάδες με το αντίδωρο στο χέρι,,

αλλά εγώ φοβάμαι τους άλλους πιο πολύ...

είναι αυτοί, οι πιο προχωρημένοι,

με ένα σκύλο για παρέα

Αγαπάνε το σκύλο τους (στειρωμένο, ταϊσμένο, ακρωτηριασμένο και  εκπαιδευμένο με ξύλο από αγάπη,)

τόσο πολύ τον αγαπάνε, που τον προσλάβανε...

(βέβαια, τον προσλάβανε συνήθως σε μικρή ηλικία και ο σκύλος δεν το πολυκατάλαβε)

Φοβάμαι τους ανθρώπους

Φοβάμαι μόνο τους ανθρώπους,

Αλλά τους αγαπώ γιατί η φύση μου είναι η αγάπη.

 τους φοβάμαι όλους το ίδιο ημερολογιάκι μου,

 έχουν δει πολλά τα μάτια μου στο δρόμο τόσα χρόνια...

οι προστάτες-άνθρωποι  μας πουλάνε και μας θανατώνουν κατά χιλιάδες μέχρι να πετύχουνε τις ράτσες καθαρές,

από αγάπη βέβαια,

 μας κόβουν αυτιά,

ουρές,

νύχια,,

 μας χρίζουν ευνούχους τους...

Εμένα τη μάνα μου την έφαγε ένα αμάξι,

και την είδα...

όλα τα είδα.

Είδα και φίλο-σκύλο που τρώγαμε σκουπίδια από τα σκουπίδια,

 κι έγινε μπάτσος σε μια αυλή μόνος-κατάμονος,

τόσο άτυχος ο φίλος,

τον αγάπησε άνθρωπος και τον πήρε σπίτι του...

αν σε αγαπήσει άνθρωπος, τη γάμησες.

Σε παίρνει σπίτι του και την επόμενη ξυπνάς ζαλισμένος και χωρίς αρχίδια.

Άλλοι πάλι λυγίσαν απ’την πείνα και ακολούθησαν ανθρώπους μόνοι τους,

 ψήθηκαν τόσο να γίνουν δημόσιοι υπάλληλοι σε σπίτια κυριλέ,

  πουλήσανε την ψυχή τους για ένα γαμοφαΐ

 και μια κουραδότσαρκα τη νύχτα...

εμάς όμως τα σκυλιά του ωραίου δρόμου,

μας γαβγίζουνε με ζήλια απ’τα μπαλκόνια οι σκλάβοι

η ζωή μας είναι θρύλος λευτεριάς

αλήτης και έρημος και μόνος ρε,

αμα θέλω αγάπη, έχω μια  γάτα  να με αγαπάει καλύτερα από άνθρωπο,,

το πολύ-πολύ να μου βγάλει κανα μάτι στον καυγά..

Τιμή και δόξα στους προσκυνημένους που την έκαναν και άφησαν τα μαλακισμένα αφεντικά τους να κολλάνε αγγελίες σε στήλους και τηλεφωνικούς θαλάμους:

«χάθηκε σκύλος έτσι αλλιώ ς , χωρίς αλυσίδα, πάρτε μας και τηλέφωνο,, αλλά μην αργείτε γιατί ο σκύλος παίρνει φάρμάκα» και ένα σωρό μαλακίες.

Πάντα οι σκύλοι που χάνονται παίρνουν  φάρμακα...

Ο ηθικός άνθρωπος,

 μας πουλάει και μας αγοράζει,

μας βγάζει μαλακισμένα ονόματα και μας φοράει γιλέκα για να διασκεδάζουν οι φίλοι τους,

 μας φοράει κουδούνια και κάνουμε χαρές...   

Μιλάμε για επαγγελματικό προσανατολισμό, όχι αστεία...

Οι άνθρωποι με τα αγάμητα σκυλιά-δημοσίους υπαλλήλους,,

 κρατούν και ξύλα για μας τους αδέσποτους,

Αυτοί, που αγαπούν μόνο την ιδιοκτησία,

Φοβού τους ανθρώπους,

Η αγάπη τους δολοφονεί