φίδι,, ημέρα 9
ΔΥΣΠΝΟΙΑ
Άβολα χάδια
Νοιώθω ένα βήμα
μόλις μακριά
να πέσω μέσα
Να μείνω μέσα
-χέρια που τρέχουν-
Να μείνω μέσα
-χέρια που τρέμουν-
Να μείνω μέσα-
Να ζήσω μέσα
Άβολα βράδια
Κι εσύ που φεύγεις
χρόνια να φεύγεις
Ψυχή στο στόμα
ΒΡΙΣΙΑ στο στόμα
Παλιό τραγούδι
σε ξένα χείλη
Εχθροί οι φίλοι
Στραβό τιμόνι
Ψυχή μου μόνη
Που να σε ρίξω
Ποιό χώμα τάχα
Ποιό χώμα λέω
να σε κρατήσει
να σε βλαστήσει;
Δέντρο να γίνεις
Σκιά να ρίχνεις
Σκιά να γίνεις
Σύννεφο λέω
Σύννεφο γκρίζο
τον ήλιο ντύνεις
τα μάτια ντύνεις
Τα μάτια λέω
Μια πέτρα τάχα
μια πέτρα να’χα
Που να’ναι η πέτρα;
Πως να’ναι η πέτρα
που με τραβάει
που με ρουφάει;
-Λίμνες στα πόδια
μωρά που κλαίνε
μωρά μου κλαίνε
-Λάσπη σου λέω-
Λάσπη στα πόδια
Στα χέρια λόγια
λόγια μεγάλα
ψηλά κρατώ
και ισορροπώ
να σου τα τάξω
να στα φωνάξω
λίγο πριν θάψω
μες το μυαλό μου
-το ταραγμένο
το θολωμένο-
την πρώτη ατάκα
-Τη μόνη ατάκα-
-την ταραγμένη
τη θολωμένη-
«ΠΡΕΠΕΙ ΜΕΡΕΣ ΤΩΡΑ
ΝΑ ΤΟΥ ΔΙΝΩ»
Μέρες να δίνω
δεν προλαβαίνω
Στο ΤΕΛΟΣ πάντα
στο ΤΕΛΟΣ μένω
Να τελειώσω
δεν προλαβαίνω
στο ΤΕΛΟΣ μένω
Δεν περιμένω
Δεν ανασαίνω
Δεν προλαβαίνω
ν’αναστηθώ
Και ν’αναστήσω
δεν καταφέρνω
τον ψεύτη χρόνο
-μόνο το χρόνο-
Αυτόν το χρόνο
που με μετράει
-Αντί το χρόνο
να ζω εγώ
με ζει ο χρόνος
Με παίζει ο χρόνος
Νοιώθω ο χρόνος
πως με θερίζει
πως με ζυγίζει
πως με πουλάει
Νύχτες φωτιάς
πέτρες φωτιάς
πως μου πετάει
Πέτρες πετάει
Το’να μου πόδι
να πετυχαίνει
να το κουτσαίνει
Τ’άλλο μου πόδι
μέσα στη λίμνη
στη λίμνη λέω
να το αφήνει
να το μολύνει
Μέσα στη λίμνη
να το αφήνει
Λευκή μου δίνη
Μέσα στη λίμνη
σε ξεχωρίζω
σ’αναγνωρίζω
Σκιά και θάμπος
δεν ξεχωρίζω
και συνηθίζω
Λίμνη να λέω
ό,τι γνωρίζω
Λίμνη να λέω
αυτά που βρίζω
-Έχω έναν ήλιο
στα μάτια μέσα
να με τυφλώνει
να με σκοτώνει
Ο ήλιος μέσα
στο άδειο κεφάλι
-παλιά μου ζάλη-
ο ήλιος μέσα
στο άδειο κεφάλι
να με πυρώνει
να με θολώνει
ψυχή μου μόνη
Ένδειξη μόνη
Έξοδος μόνη:
Εκείνη η μέρα
Η μέρα η μόνη
που θα’ναι η μέρα
με θάρρος τάχα
Εκείνη η μέρα
που όλο ζυγώνει
με θάρρος λέω
που θα μιλήσω
κι αγάπη τάχα
εκείνη η μέρα
θε’να μου δώσει
Είναι η μέρα
που θα με σώσει
Η αγάπη τάχα
θα με σηκώσει
στα δυο της χέρια
τα ξεχασμένα
τα ονειρεμένα
-Που τάχα εμένα-
Θα με σηκώσει
στα δυο της χέρια
-Έξοδος μόνη
-ΕΞΟΔΟΣ λέω:
Εκείνη η μέρα
Η μέρα η μόνη
Η μέρα λέει
που θα μετρήσω
εγώ το χρόνο
Τον ψεύτη χρόνο
Το μόνο χρόνο
που θα μετρήσω
χωρίς ν’αφήσω
ούτε ένα μόνο
λεπτό ν’αφήσω
Όλο το χρόνο
εγώ να ζήσω
χρόνο να χρήσω
χρόνο να ζήσω
Τα δυο μου πόδια
να ξαναορίσω
Πάνω στη λίμνη
να περπατήσω
Τα δυο μου πόδια
-Τα πόδια λέω-
να τ’αγαπήσω
Αλλιώς δε ξέρω
να περπατήσω
Δεν ξέρω λέω
να περπατήσω
Μια-Μπρος-Μια-Πίσω
Αλλιώς να ζήσω
πως ν’απαιτήσω;
Στα δυο μου πόδια
αν δεν πατήσω
Πως θα μπορέσω
τα δυο μου χέρια
να πάρω πίσω
από το χρόνο;
-Εγώ το χρόνο
θα πάρω πίσω
τα δυο μου πόδια
θα ξαναορίσω
και θα πατήσω
όπου μπορέσω
τα δυο μου χέρια
για ν’απαιτήσω
-Εγώ το χρόνο
θα τον μετρήσω
Τα δυο μου μάτια
θα ξανανοίξω
Ψυχή και σώμα
Θα ξανασμίξω
Ψυχή και σώμα
Ψυχή και χρόνο
Θα ξανασμίξω-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου